Γιατί δεν ελκύει τους επενδυτές ακινήτων η Αθήνα

Την έλλειψη εκείνων των χαρακτηριστικών που θα καθιστούσαν την ελληνική αγορά ακινήτων ελκυστική για επενδύσεις αναδεικνύει μία ακόμα διεθνής μελέτη.

Τα αποτελέσματα πανευρωπαϊκής έρευνας ανάμεσα σε 500 υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων του χώρου του real estate, σύμφωνα με τα οποία κατατάσσονται ως προς την ελκυστικότητά τους 27 ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις, είναι αποκαλυπτικά.

Η κατάταξη της Αθήνας μόλις στην 25η θέση ως προς την δυνατότητα προσέλκυσης επενδύσεων και είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν οι εν δυνάμει διεθνείς επενδυτές, μόλις 3,5 χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Ένα γεγονός που σε παγκόσμια κλίμακα συνήθως λειτουργεί καταλυτικά ως προς την ενίσχυση του προφίλ ως επενδυτικού προορισμού κάθε πόλης που τους φιλοξενεί, δεν στάθηκε αρκετό για να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο μας αντιμετωπίζουν τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια, παρά την ηγεμονική μας θέση στην βαλκανική χερσόνησο.

Ανησυχητικό είναι και το γεγονός ότι η Αθήνα θεωρείται επενδυτικός προορισμός υψηλού ρίσκου, καταλαμβάνοντας την προτελευταία θέση της κατάταξης με βάση αυτό το κριτήριο.

Τα δύο αυτά ευρήματα αποτελούν τον καθρέπτη του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ελληνική αγορά ακινήτων. Από την μία πλευρά προσφέρει αισθητά χαμηλότερες αποδόσεις από τις αναπτυσσόμενες αγορές ακινήτων (π.χ. της Μόσχας, της Κωνσταντινούπολης και άλλων μεγαλουπόλεων της Ν.Α. Ευρώπης) και από την άλλη δεν παρέχει τη σιγουριά της ωριμότητας των αναπτυγμένων αγορών, οι οποίες αν και δεν προσφέρουν υψηλές αποδόσεις διατηρούν περίοπτη θέση στα διεθνή χαρτοφυλάκια, ακριβώς λόγω της σιγουριάς που προσφέρουν. Με άλλα λόγια, η Αθήνα χαρακτηρίζεται ως μία πόλη χαμηλών αποδόσεων και υψηλού ρίσκου και αυτό την οδηγεί εκτός επενδυτικών επιλογών.
Κάθε χαρτοφυλάκιο επενδύει με βάση μία προαποφασισμένη διάρθρωση των διαχειριστών του, οι οποίοι έχουν επιλέξει το ποσοστό των επενδύσεών τους σε ώριμες αναπτυγμένες αγορές και την αντίστοιχη διασπορά του χαρτοφυλακίου ως προς τις αναπτυσσόμενες υψηλού ρίσκου αγορές. Η ελληνική αγορά ακινήτων αδυνατεί να λάβει σοβαρό ή έστω αξιόλογο μερίδιο σε οποιοδήποτε από τις επιμέρους κατηγορίες επενδυτικών προορισμών που περιγράφηκαν.

Είναι προφανές ότι το να αυξηθούν οι αποδόσεις σε επίπεδα αναπτυσσόμενων αγορών είναι και αδύνατο, αλλά και απευκταίο, καθώς θα σηματοδοτεί ένα τεράστιο πισωγύρισμα της αγοράς. Κατά συνέπεια, οι προσπάθειες των φορέων με ευθύνη στη διαμόρφωση των συνθηκών της κτηματαγοράς οφείλουν να προσανατολίζονται στην κατεύθυνση της ενίσχυσης των χαρακτηριστικών εκείνων που θα μειώσουν το ρίσκο, αυξάνοντας τον βαθμό ωριμότητας της αγοράς μας.

Στο πλαίσιο αυτό, η ενίσχυση της διαφάνειας, η αύξηση του διαθέσιμου επενδυτικού προϊόντος, η διαμόρφωση ενός ξεκάθαρου θεσμικού και ενός ελκυστικού επενδυτικού πλαισίου και φυσικά η διατήρηση οικονομικής σταθερότητας θεωρούνται καθοριστικοί παράγοντες πάνω στους οποίους πρέπει να γίνουν πολλά, αν θέλουμε να αλλάξουμε στο μέλλον την εικόνα της αγοράς ακινήτων της χώρας μας στα μάτια των ξένων επενδυτών.

Του Κωνσταντίνου Λάμπρου